Blankenberge, Nieuwpoort, Guernsey, Sark en Granville….

Techniek staat voor niets, dat blijkt want hoewel het schip vol zit met de allermodernste communicatiemiddelen hebben wij nochthans alleen onze mobiele telefoons kunnen gebruiken. Vandaar dat de goede weblogvoornemens een beetje zijn gezonken.

Ik had me voorgenomen geen enorme lappen tekst te produceren om verveling te voorkomen. Het doet me namelijk deugd het contact te onderhouden. Ik verveel me daarom ook graag met jullie verhalen! Stuur maar op!

Ter zake.

Na Blankenberge om 5 uur vertrokken uit Breskens om naar Guernsey te gaan, een van de Kanaaleilanden voor de kust van Frankrijk. Helaas is het voor iedereen nog een beetje wennen. Alle kinderen ziek en kotsen, totaal ander weer dan voorspelt en dus de tocht afgebroken en de haven van Nieuwpoort binnengelopen.



De kinderen opgelapt, het schip zeilklaar gemaakt, vroeg gaan slapen en weer om 5 uur op om optimaal van de stroom te profiteren op weg naar Guernsey. Ook nu zat het weerbericht er helemaal naast zodat we tijdens de 30 uur durende tocht slechts 3 uur gezeild hebben. Deze overtocht was ondanks het motorgeluid wel een mooie belevenis. Het Kanaal is namelijk een van de drukst bevaren wateren ter wereld en nachtdienst is dus op zijn minste spannend. Hysterisch onder dek om te kijken wat dat lichtje is dat opeens op ramkoers ligt.

Het navigeren is trouwens ook een mooie aangelegenheid. Niemand aan boord weet iets van computers. En we kunnen dus absoluut niet alles uit de apparatuur halen wat er in zit. Het blijft, om er nog maar eens eentje uit de kast te halen, schipperen!

Het was echter wel dankzij de zeilervaring van Jan en Annemieke dat we uiteindelijk met stroom mee de haven van Guernsey, St Peter Port, binnenliepen. De Kanaaleilanden kennen enorme hoogteverschillen van de zeespiegel. Om die reden zijn er gee vaste havens maar enkel drijfsteigers of zogenaamde “Locks”. Best leuk om met de rubberbootjes van en naar de kant te gaan.



Ik heb met al mijn zeilervaring vooral dingen gesloopt. Ik heb een Yamaha 5 PK motor gevuld met hydrauliekolie en ik heb gister een vistonnetje overvaren. Zo’n ding kan de schroef serieus beschadigen. Gelukkig kan de motor gemaakt en heeft de schroef het overleefd.

Na 5 dagen chillen doorgegaan met de eerste etappe waarin we alle tijd hebben, geen doel anders dan de waan van de dag. We zeilen naar het eiland Sark, in een baai geankerd en heerlijk gebarbequed. Daarna alles inpakken en hup door naar Granville.



La douce France is helemaal niet zo douce als we aankomen. Het is koud als we om half 2 in de ochtend het lock binnenvaren alwaar blijkt dat we moeten aanleggen aan een zeker 5 meter hoge muur! Ik klim omhoog om met de landvasten te slepen. Gelukkig kreeg ik wat hulp van een forse man type zeebonk die zo snel een knoop om de bolder maakte dat ik alleen maar een verdwaasd “voila” uit kon kramen.

Het nadeel van een schip met dergelijke afmetingen: Met de grote getijdenverschillen kunnen we hier niet in de gewone havens. De lock in Granville is bedoeld voor visserschepen en onze “muur” draagt de lokale metaalverbrandingsfabriek. Dat ging hem niet worden en we besluiten na Imme’s verjaardag, maandag 23 juli werd hij 2, verder te zeilen naar St. Malo.



Imme's verjaardag was trouwens een groot succes. Zijn mooiste kado? Een roze babyborn wandelwagen waarmee hij door de straten raced, het ding trappen en steigers opsleept en weer verwoed voortduwd alsof zijn leven ervan afhangt !!!