Geef mij maar Amsterdam....

Geheel onverwachts ben ik vorige week in Nederlnad geweest, zoenverlof, zoals dat hier treffend genoemd wordt. Het was eigenlijk het plan dat Aline mij nog een keer zou opzoeken. Door tentamens van haar kant en ons strakke schema door Marokko werd een bezoek eigenlijk onmogelijk. We hadden ons er al bij neergelegd tot Jan en Annemieke met het idee kwamen dat ik dan maar naar haar toe moest. We lagen immers toch "verwaaid" in Málaga door Annemieke's kies en dat gaf mij de ruimte er even tussenuit te gaan.

Op zaterdag belde ik en maandagochtend zat ik in het vliegtuig. Een bizarre gebeurtenis; bijna drie maanden onderweg en binnen 48 uur zat ik weer in Nederland. Omdat bijna niemand het wist voelde het een beetje alsof ik niet aanwezig was en toch even mocht kijken in het leven van alle mensen die normaal zo actief deel uitmaken van mijn Amsterdamse leven. Als een soort na-de-dood ervaring. Dat klinkt griezeliger dan het was.

Het had grote voordelen. Je wordt geconfronteerd met het leven van iedereen waar je normaal of onderdeel van bent of actief op de hoogte. Ik was geen van beide meer. Dat maakt de indrukken heel eerlijk. Uiteindelijk heb ik superveel vriendjes kunnen zien en spreken. Jammer was dat Aline vrijwel de hele week moest werken, maar alleen 's avonds dus hele dagen door de Jordaan gewandeld, uit ontbijten en uit luchen is ook eigenlijk veel leuker dan 's avonds uit eten. Het is a. goedkoper b. supergezellig (nooit leeg) en c. en dat is het belangrijkste, je hebt kans dat je lekkerder eet dan je thuis zelf kan koken!!

Ook heel fijn om de familie weer even te zien, konden we de Kerst alvast even plannen..... Nee, het was serieus leuk mijn paps en mams weer te zien, maar helaas ook serieus... we hebben kerst gepland.

Met nu nog maar 2 maanden op de klok vind ik het fijn om weer terug te zijn en het weer volop mee te maken aan boord van "ons" geweldige schip. We hebben de eerste stap naar Marokko gemaakt en zijn nu in Ceuta. Eindelijk volk op de kade. De Roxanne is er ook weer, wat ook heel leuk is voor de kinderen. Ook een Belgisch echtpaar op een prachtige "Hutting" zijn heel aardig. Het is leuk dat het nu "drukker" wordt met reizigers. Een ander Nederlands echtpaar had nu 6(!) jaar in de Med gevaren en wilde nu wel gaan oversteken. Niet voor te stellen dat je iets gaat doen zonder eind in zicht...

Vanaf hier wennen aan Marokko en dan hup naar duister Tanger.